Grunnstoffet tinn

«Tinn» omdirigerer hit. For kommunen i Telemark, sjå Tinn kommune.

Indium ← Tinn → Antimon

Basisdata
Namn	tinn
Symbol	Sn
Atomnummer	50
Utsjånad	Sølvgrått
Plass i periodesystemet
Gruppe	14
Periode	5
Blokk	p
Kjemisk serie	Metall
Atomeigenskapar
Atomvekt	118,710 u
Kalkulert atomradius	145 (145) pm
Elektronkonfigurasjon	[Kr]4d105s25p2
Krystallstruktur	Tetragonal
Fysiske eigenskapar
Stofftilstand	Fast stoff
Smeltepunkt	231,93 °C, 505,08 K
Kokepunkt	2602 °C, 2875 K
Molart volum	16,29 cm³/mol
Tettleik	7310 kg/m³
Hardleik	1,5 kg/m³
Fordampningsvarme	295,8 kJ/mol
Smeltevarme	7,029 kJ/mol
Damptrykk	5,78×10−21 Pa
Lydfart	2500 m/s
Elektronegativitet etter Pauling-skalaen	1,96
Elektrisk leiingsevne	9,17 MS/m
Termisk konduktivitet	66,6 W/(m·K)
Ioniseringspotensial	708,6 kJ/mol 1411,8 kJ/mol 2943,0 kJ/mol 3930,3 kJ/mol 7456 kJ/mol

Tinn er eit metall i gruppe 14 i det periodiske systemet. Tinn finst i to allotrope former. Ved låge temperaturar kan tinn i den vanlege metalliske forma gå over til den andre forma. Dette fenomenet er kjend som tinnpest.

Metallisk tinn er ikkje giftig. Det kan derimot organiske tinnsambindingar vera.

Det finst lite tinn på jorda. På oversikter over dei vanlegaste grunnstoffa i jordskorpa, kjem tinn langt ned på lista, bak vanlegare(!) stoff som praseodym, samarium, gadolinium og dysprosium. Likevel er ikkje tinn noko dyrt metall. Dette skuldast at det er lett å utvinna det vesle tinnet som finst, frå naturlege førekomstar av tinnstein.

Bruk

I utsjånad, hardheit og tettleik er tinn ganske likt sølv, og blir brukt til drikkebeger, matfat, spisebestikk og liknande anten åleine eller som ei kjerne av tinn med eit lag sølv utanpå – såkalla sølvplett.

Bronse er ei legering av tinn og kopar.

Sjå også

• Grunnstoffliste
• Isotoptabell
• Periodesystemet

Bakgrunnsstoff

• Tinn Arkivert 2005-02-07 ved Wayback Machine.