Bonnie Raitt av Bonnie Raitt
| Bonnie Raitt Studioalbum av Bonnie Raitt | ||
| Språk | engelsk | |
| Utgjeve | November 1971 | |
| Innspelt | August 1971 | |
| Sjanger | Blues, rock, folkrock, | |
| Lengd | 37:20 | |
| Selskap | Warner Bros. | |
| Produsent | Willie Murphy | |
| Bonnie Raitt-kronologi | ||
|---|---|---|
| Bonnie Raitt | Give It Up (1972)
| |
| Meldingar | |
|---|---|
| Karakter | |
| Kjelde | Karakter |
| Allmusic |   [1] |
| Christgau's Record Guide | A–[2] |
| Entertainment Weekly | A+[3] |
| The Village Voice | B+[4] |
| Rolling Stone | (positiv)[5] |
Bonnie Raitt er det sjølvoppkalla debutalbumet til den amerikanske musikaren Bonnie Raitt, gjeve ut i 1971.
Bakgrunn[endre | endre wikiteksten]
Albumet vart spelt inn i ein tom sommarleir på Enchanted Island, kring 50 km vest for Minneapolis på Lake Minnetonka. Raitt skreiv i plateomslaget: «Me spelte inn fire spor på direkten fordi me ønskte ei meir spontan og naturleg kjensle i musikken, ei kjensle som ofte vert ofra når musikarane veit dei kan legge på nye opptak på eit separat lydspor fram til det er perfekt».
Mottaking[endre | endre wikiteksten]
Sjølv om albumet selde dårleg, vart Bonnie Raitt varmt motteke av kritikarane. Rolling Stone skreiv «Ei uvanleg songsamling framført av eit uvanleg assortement av musikarar.[5] «Raitt er historisk sett ein visesongar, men ikkje etter estetikk», skreiv Robert Christgau[4] i spalta si Consumer Guide. «Ho inkluderer songar frå Steve Stills, The Marvelettes, og ein klassisk feministisk bluessongar kalla Sippie Wallace, fordi ho veit at verda ikkje endar med akustiske songdikt og Fred McDowell. Eit vaksent repertoar som vaggar langsamt, og ho er berre 21 år gammal.»
Innhald[endre | endre wikiteksten]
| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Lengd |
|---|---|---|---|
| 1. | «Bluebird» | Stephen Stills | 3:29 |
| 2. | «Mighty Tight Woman» | Sippie Wallace | 4:20 |
| 3. | «Thank You» | Raitt | 2:50 |
| 4. | «Finest Lovin' Man» | Raitt | 4:42 |
| 5. | «Any Day Woman» | Paul Siebel | 2:23 |
| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Lengd |
|---|---|---|---|
| 6. | «Big Road» | Tommy Johnson | 3:31 |
| 7. | «Walking Blues» | Robert Johnson | 2:40 |
| 8. | «Danger Heartbreak Dead Ahead» | Ivy Hunter, Clarence Paul, William Mickey Stevenson | 2:53 |
| 9. | «Since I Fell for You» | Buddy Johnson | 3:06 |
| 10. | «I Ain't Blue» | John Koerner, Willie Murphy | 3:36 |
| 11. | «Women Be Wise» | Sippie Wallace | 4:09 |
Medverkande[endre | endre wikiteksten]
- Bonnie Raitt – solovokal, korvokal (1, 8), akustisk gitar, slidegitar, akustisk piano (3), elektrisk slidegitar (8)
- Willie Murphy – akustisk piano (1, 4, 6, 8, 9), gitar (3), korvokal (5, 10), perkusjon (10),
- John Beach – akustisk piano (2, 11), arrangement (2)
- Peter Bell – elektrisk gitar (1), korvokal (1, 8, 10), akustisk gitar (6), perkusjon (7, 10)
- Russell Hagen – elektrisk gitar (4, 8, 9)
- Freebo – bandlaus bass (1-5, 8-11), tuba (6)
- Stephen Bradley – trommer (1-6, 8, 9, 11)
- Eugene Hoffman – kubjølle (1), tenorsaksofon (4, 8, 9)
- Steve Raitt – perkusjon (10), korvokal (10)
- Junior Wells – munnspel (2, 4, 6, 7)
- A.C. Reed – tenorsaksofon (1, 4, 8, 9)
- Maurice Jacox – barytonsaksofon (3, 4, 8, 9, 10), fløyte (3)
- Voyle Harris – trompet (3, 4, 8, 9)
- Douglas «Toad» Spurgeon – trombone (6)
- Reeve Little – korvokal (1)
- Paul Pena – bassvokal (1)
- Chris Rhodes – korvokal (8)
Produksjon[endre | endre wikiteksten]
- Produsent – Willie Murphy
- Lydteknikarar – Dave Ray og Sylvia Ray
- Innspelt i Sweet Jane, Ltd. (Cushing i Minnesota).
- Remiksing – Kendall Pacios
- Serieprodusent – Gregg Geller
- Prosjektkoordinator – Jo Motta
- Ommastering – Patrick Krauss
- Notis i plateomslaget – Bonnie Raitt
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Denne artikkelen bygger på «Bonnie Raitt (album)» frå Wikipedia på engelsk, den 27. september 2020.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ Erlewine, Stephen Thomas. Bonnie Raitt av Bonnie Raitt på Allmusic. Henta 10. november 2004.
- ↑ Christgau, Robert (1981). «Consumer Guide '70s: R». Christgau's Record Guide: Rock Albums of the Seventies. Ticknor & Fields. ISBN 089919026X. Henta 27. september 2020 – via robertchristgau.com.
- ↑ Gordon, Robert (23. august 1991). «Bonnie Raitt on the Record». Entertainment Weekly. Arkivert frå originalen 2. juni 2013. Henta 27. september 2020.
- ↑ 4,0 4,1 Christgau, Robert (30. desember 1971). «Consumer Guide (22)». The Village Voice (New York). Henta 27. september 2020.
- ↑ 5,0 5,1 Hamel, Chris (3. februar 1972). «Bonnie Raitt». Rolling Stone (101). Arkivert frå originalen 25. juni 2009. Henta 27. september 2020.