Bartender's Blues
| Bartender's Blues Singel av James Taylor frå albumet JT | ||
| A-side | ||
|---|---|---|
| Utgjeve | 1977 | |
| Sjanger | Softrock, country | |
| Lengd | 4:10 | |
| Selskap | Columbia | |
| Låtskrivar(ar) | James Taylor | |
| Produsent | Peter Asher | |
| Bartender's Blues Singel av George Jones frå albumet Bartender's Blues | ||
| B-side |
Rest in Peace | |
|---|---|---|
| Utgjeve | 1978 | |
| Innspelt | 10. oktober 1977 | |
| Sjanger | country | |
| Lengd | 3:43 | |
| Selskap | Epic | |
| Låtskrivar(ar) | James Taylor | |
| Produsent | Billy Sherrill | |
«Bartender's Blues» er ein song skriven av James Taylor og først gjeven ut i 1977 på albumet hans JT. Han vart òg gjeven ut som B-sida av førstesingelen frå JT, «Handy Man». Han har sidan vorte covra av George Jones og andre artistar.
Innspeling og komposisjon[endre | endre wikiteksten]
«Bartender's Blues» er Taylor sitt forsøk på å strekkja seg til å skriva countrymusikk, som ikkje var den typiske sjangeren han skreiv i.[1] Det var òg eit forsøk på å gi eit anna perspektiv enn det vanlege countrymusikk-temaet med ein kunde som fortel sine problem til bartenderen.[1] I denne songen får bartenderen fortelja historia si.[1] Bartenderen kjenner seg fanga og ulykkeleg i jobben sin, og leitar etter ein «honky tonk-engel» som kan redde han.[1][2] Allmusikk-kritikaren Stephen Thomas Erlewine skildra songen som «James Taylor sitt inntrykk av kva livet i ein honky tonk må vera.»[3]
Forfattaren Aaron A. Fox ser songen som ein klassisk countrymusikk-metafor om bartenderen som bruker snakkeferdigheitene sine til å «reparera sosiale brot», men som i prosessen blir «den typen tosk han foraktar, som hatar jobben sin sjølv når han tenner sigarettane og ler av vitsane til kundane sine medan han ser dei falla ned på knea.»[4] Sue Simmons-McGinity noterer korleis songen bruker den vanlege countrymusikkmetaforen om ein «honky tonk-engel» som har potensial til å redda mannen sin, men i motsetning til i mange countrysongar, blir ikkje engelen i «Bartender's Blues» «kone og mor for å vera hjelpsam.»[2]
Linda Ronstadt syng harmonivokal og Dan Dugmore spelar pedalsteelgitar medan Danny Kortchmar speler gitar.[1]
Medverkande[endre | endre wikiteksten]
- James Taylor – solovokal, akustisk gitar
- Linda Ronstadt – korvokal
- Danny Kortchmar – gitar
- Dan Dugmore – steelgitar
- Leland Sklar – bassgitar
- Dr. Clarence McDonald – piano
- Russell Kunkel – trommer, perkusjon
- David Campbell – strykearrangement, dirigent
Mottaking[endre | endre wikiteksten]
Allmusic-kritikaren Bill Janovitz seier om framferda til Taylor at «Taylor høyrest omtrent like overtydande ut i forsøket sitt på rein country som han er som Nashville-låtskrivar; det vil seia ikkje særleg», sjølv om han meiner det er eit «prisverdig forsøk på å skriva ein ekte countrylåt» som er «vakker musikalsk», spesielt melodi. [1] Han rosar òg bidraga til Ronstadt og Dugmore.[1] Taylor sjølv uttalte at «Eg synest det er ein grei, men lett song.»[5]
George Jones-versjonen[endre | endre wikiteksten]
George Jones spelte inn «Bartender's Blues» som tittelspor på albumet Bartender's Blues.[3] James Taylor song korvokal på denne versjonen.[6] Allmusic-kritikaren Stephen Thomas Erlewine kallar «Bartender's Blues» den sterkaste songen på albumet.[3] Janovitz vurderer Jones sin prestasjon betre enn Taylor sin, og seier Jones «viser korleis det skal gjerast.»[1] Janovitz roser Billy Sherrill sin produksjon av Jones si tolking, og dessutan den vokale prestasjonen til Jones, spesielt i det «hjarteskjerande» siste verset.[1] Forfattar Kurt Wolff kallar songen ein «vokal tour de force».[7] Ifølgje memoara til Jones I Lived to Tell It All frå 1995 spelte CBS-sjefen Rick Blackburn først opp Taylor sin demo av songen for han, og Jones likte han omgåande og noterte: «Den fyren prøver å høyrast ut som meg.»[8] Ifølgje Jones spelte han inn sin del og sporet vart sendt til Taylor, som overdubba harmonien. [8] I platenotata til Jones-samlinga Anniversary - 10 Years of Hits uttalte likevel produsent Billy Sherrill at han følte at George over-song han, og hevda at det var eit tilfelle av «George Jones som prøver å høyrast ut som George Jones...». I eit intervju med Billboard-skribenten Ray Waddell i 2006 svarte songaren på kommentaren: «Ja, eg gjekk for mykje inn i det, det gjorde eg verkeleg. På den tida var det slik eg kjende det, men eg trur eg verkeleg overdreiv fraseringa. Men eg kutta det igjen på eit av dei siste albuma mine, og eg gjer ikkje så mange stavingar. Eg fekk den delen frå Lefty [Frizzell]. Han gjorde alltid fem stavingar ut av eitt jævla ord.»
Songen vart gitt ut i løpet av den første veka i 1978 og heldt seg på Billboard-lista i fjorten veker, og nådde ein topp på sjetteplassen. Det var første topp 10-singelen til Jones på to år. Han vart ein berebjelke for konsertane til Jones og er med på mange av samleplatene hans. Han spelte songen som ein duett med Trisha Yearwood for Bradley Barn Sessions i 1994. Amy Grant spelte «Bartender's Blues» på hyllestalbumet George Jones & Friends: 50th Anniversary Tribute Concert.[9] Harlem Hamfats spelte inn songen på Harlem Hamfats, Vol. 4.[10]
Salslister[endre | endre wikiteksten]
James Taylor si innspeling nådde 88. plassen på Billboard Country Singles-lista i 1977.[11] George Jones si innspeling nådde sjetteplassen på same hitliste i 1978.[12]
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Denne artikkelen bygger på «Bartender's Blues» frå Wikipedia på engelsk, den 8. april 2023.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Janovitz, B. «Bartender's Blues». Allmusic. Henta 7. april 2023.
- ↑ 2,0 2,1 Simmons-McGinity, S. (1994). «Honky Tonk Angels». I Abernethy, F.E. Legendary Ladies of Texas, Issue 53. University of North Texas Press. s. 207. ISBN 9780929398754.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Erlewine, S.T. «Bartender's Blues album». Allmusic. Henta 7. april 2023.
- ↑ Fox, A.A. (2004). Real Country: Music and Language in Working-Class Culture. Duke University Press. s. 139. ISBN 9780822333487.
- ↑ White, T. (2009). Long Ago And Far Away: James Taylor - his life and music. Omnibus Press. s. 251. ISBN 9780857120069.
- ↑ Christgau, R. (1981). Rock Albums of the '70s: A Critical Guide. Da Capo Press. s. 203. ISBN 9780306804090.
- ↑ Wolff, K. (2000). Country Music: The Rough Guide. Rough Guides. s. 124. ISBN 9781858285344.
- ↑ 8,0 8,1 Jones, George; Carter, Tom (1996). I Lived to Tell it All. Villard. s. 222. ISBN 978-0679438694.
- ↑ «Bartender's Blues - Amy Grant/George Jones». Allmusic. Henta 7. april 2023.
- ↑ «Harlem Hamfats, Vol. 4». Allmusic. Henta 7. april 2023.
- ↑ «JT Awards». Allmusic. Henta 7. april 2023.
- ↑ «George Jones Awards». Allmusic. Henta 7. april 2023.