Renegade av Thin Lizzy
| Renegade Studioalbum av Thin Lizzy | ||
| Språk | engelsk | |
| Utgjeve | November 1981[1] | |
| Innspelt | Januar til september 1981 | |
| Studio |
| |
| Sjanger | Hardrock | |
| Lengd | 40:51 | |
| Selskap | Vertigo Mercury (Canada) Warner Bros. (USA) | |
| Produsent | Thin Lizzy, Chris Tsangarides | |
| Thin Lizzy-kronologi | ||
|---|---|---|
| Chinatown (1980) |
Renegade | Thunder and Lightning (1983)
|
Renegade er det ellevte studioalbumet til det irske bandet Thin Lizzy, gjeve ut i 1981. Sjølv om det ikkje var hans første opptreden, var dette det første albumet der klaverspelaren Darren Wharton var Oppført som fast medlem, og vart den femte medlemmen i besetninga. I og for seg bidrog han som låtskrivar på opningssporet «Angel of Death». Men sjølv om han offisielt hadde vorte med i bandet, vart biletet hans utelate frå albumomslaget. Renegade var det andre og siste albumet med gitaristen Snowy White. Etter eiga utsegn var White meir eigna til å spela blues enn heavy rock, og han slutta etter gjensidig avtale året etter. Han fekk ein hitsingel med «Bird of Paradise» i 1983.
Innspeling[endre | endre wikiteksten]
Det førre albumet Chinatown hadde kome ut i oktober 1980, og Thin Lizzy reiste så til Compass Point Studios i Nassau, i byrjinga av januar 1981 for å starta arbeidet med oppfølgjaren. Chinatown-produsenten Kit Woolven følgde dei, og dei jobba med fire songar i løpet av den følgjande veka. Bandleiar og hovudlåtskrivar Phil Lynott brukte likevel òg denne studiotida til å spela inn materiale til det andre soloalbumet sitt, og to av desse låtane, «Cathleen» og «A Little Bit of Water», dukka opp på The Philip Lynott Album året etter. «In the Delta» heldt fram med å vere ubrukt til slutt, men «It's Getting Dangerous for Us»[2] vart den første songen som vart øyremerkt for det enno tittellause Thin Lizzy-albumet.[3]
Bandet drog deretter på turné, før dei samla seg i Townhouse Studios i London i mars for å jobba med meir nytt materiale. Arbeidet heldt fram på «In the Delta», og ein låt som var til overs frå Chinatown-sesjonane, «The Act», vart omarbeidd og forlaten igjen, medan ein annan låt som var meint å bli ein Lynott-sololåt, «Someone Else's Dream», vart spelt inn. Tre andre songar vart tekne inn: den optimistiske «Kill (Gotta Get a Gun)»; gitaristen Scott Gorham-songen «Wham Bam», og ein song gått i gang med av Snowy White kalla «Fats». Sistnemnde var det einaste sporet som dukka opp på Renegade.[3]
I byrjinga av mai byrja Thin Lizzy å jobba i det nye Odyssey Studios i London, ettersom dei i aukande grad ikkje klarte å sikra seg tid i Good Earth Studios. Meir tid vart brukt på «The Act», medan Lynott spelte inn ein åtte minutts demo av ein låt kalla «Mexican Girl». Ein annan låt som vart spelt inn på denne tida, men som til slutt ikkje vart brukt, var «For Always» (opphavleg med tittelen «Darren's Tune»), som var skrive saman med klaverspelaren Darren Wharton, og hadde eit strykararrangement av Fiachra Trench. Seinare i mai og juni vart to songar med White på solovokal, «Only Woman» og «Moving Away From Here», spelt inn, men ikkje fullført. To songar til vart påbyrja og som til slutt fann vegen til Renegade - «Banging My Head Against the Wall» og «I'm Gonna Leave This Town». Førstnemnde vart omskrivne til «Down on Your Luck» i juli, før han fekk den endelege tittelen «Hollywood (Down on Your Luck)». «Kill (Gotta Get a Gun)» vart utvikla, og det same vart «Mexican Girl» (no døypt om til «Mexican Blood»).[3]
«Trouble Boys»[endre | endre wikiteksten]
I juli spelte bandet òg inn to coverlåtar: «Trouble Boys», skriven av Billy Bremner frå Rockpile (som var til stades i studio på den tida), og Percy Mayfield sin «Memory Pain», foreslått av White og med hans blues-aktige sologitar. Lynott ønskte å gi ut førstnemnde som singel, mot resten av ønsket til bandet, og overtydde plateselskapet til bandet om å gjera det. White sa seinare: «Ingen ville gi han ut bortsett frå Phil. Scott var heilt imot å gi han ut.»[4] Wharton hugsa: «Alle hata den jævla songen,»[5] medan den britiske musikkavisa Record Mirror skildra songen som «dinosaur-greier». [4] Tittelen på det kommande albumet var planlagd å vera Trouble Boys for å knyta an til singelen, men då han stoppa på 53. plassen på dei britiske hitlistene, vart tittelen og dei to coversongane droppa.[4]
Mellom turnear og festivalar byrja Thin Lizzy òg arbeide med «Disaster», skriven av Lynott og Wharton i lag. Denne songen, saman med «Hollywood (Down on Your Luck)», vart framført live for første gongen i Tyskland i slutten av august.[3] òg rundt denne tida gjenforeina Lynott og trommeslagaren Brian Downey seg med den opphavlege gitaristen til bandet Eric Bell, som hadde forlate bandet i 1973, for å spela inn «Song for Jimmy». Denne vart aldri vurdert for Renegade-albumet, men kanskje for soloalbumet til Lynott, før han til slutt dukka opp på ein flexi disc som vart gitt bort med Flexipop-magasinet i Storbritannia i august.[5][6]
Skifte av medprodusent[endre | endre wikiteksten]
Bandet heldt fram arbeidet i Odyssey Studios og Morgan Studios, spelte inn ekstra lydspor og utvikla meir materiale i september. På dette tidspunktet hadde Lynott og medprodusent Kit Woolven ei usemje om å dele studiotid mellom Thin Lizzy og soloprosjektet til Lynott. Woolven hadde vorte frustrert: «Eg ville prøva å sørgja for at soloalbumet høyrdest ut på ein måte og Lizzy-greiene på ein annan måte. Viss du blar mellom ting heile tida, er det ganske forvirrande.»[7] Han sa òg at han ikkje var begeistra for Renegade-materialet: «Det gjorde det ikkje for meg. Eg heldt meg til solo-greiene då det var meir interessant.»[3] Downey la til: «Det var definitivt forvirring, absolutt. Det var ei klar kryssing der du ikkje visste noko om kvar album songane skulle komma på.... Kit sette spørsmålsteikn ved heile prosedyren, og eg måtte vera samd med han.»[2]
Den unge produsenten Chris Tsangarides jobba i Morgan Studios på den tida, og han møtte bandet og gjekk gjennom framgangen deira, og gjekk med på å hjelpa dei med å fullføra albumet. Han uttrykte uro over mangelen på fokus i materialet, og oppmoda bandet til å skriva nokre nye songar. I tillegg til dei to coverlåtane frå den mislykka singelen, vart andre songar droppa. Desse bestod av låtar som vart rekna som best eigna for soloprosjektet til Lynott, som «Beat of the Drum» og «Someone Else's Dream», og uferdig materiale som «Bad Is Bad», «Only Woman» og «Moving Away From Here». Òg «For Always» og den «Trouble Boys»-liknande «Kill (Gotta Get a Gun)» vart gitt opp.[3] Nye songar som vart tekne inn inkluderte den omarbeidde «Disaster», no med tittelen «Angel of Death», som òg vart vurdert som albumtittel. Gorham uttrykte motviljen sin mot tittelen, og songen: «Eg meinte 'Angel of Death' var for mykje heavy metal, og eg hata det.»[5] Han presiserte seinare: «Ei stund der var det ikkje ein av favorittane våre.... [men] den songen, meir enn nokon annan song, overtydde meg om at [Wharton] hadde rett til å vera med i Thin Lizzy.»[2]
På dette stadiet vart òg «The Pressure Will Blow» og «No-One Told Him» spelt inn, og dessutan ei omarbeiding av ein idé av White frå tidlegare på året med tittelen «If You Save Souls». Då Lynott forlét studioet for ein pause, såg han ein motorsyklist med Thin Lizzy- og Motörhead-logoane på jakka. På jakka til mannen stod òg ordet «Renegade», noko som inspirerte Lynott til å omskriva «If You Save Souls» til «Renegade», noko som samtidig gav han ideen til albumtittelen.[3] Lynott vart òg inspirert av å lesa «The Rebel» av Albert Camus. «Det kom på ein måte som eit lynglimt: ideen om at det er ein rebell i oss alle,» sa han.[2]
Avslutning[endre | endre wikiteksten]
«Angel of Death» opna albumet og var første gongen Wharton stod som medlåtskrivar i bandet.[5] Teksten til Lynott var inspirert av å sjå The Man Who Saw Tomorrow, om spådommane til Nostradamus.[3] Tittelsporet «Renegade» følgjer, skriven i lag med White, der han speler det meste av sologitaren. Tsangarides hugsa: «Det var for det meste berre Snowy på 'Renegade'. Heile stilen i songen var verkeleg han.» Han la til at dette var den songen som trong mest arbeid på den tida han tok over medprodusentrolla.[3] White har kåra songen til sin favoritt Thin Lizzy-song.[5] Neste var «The Pressure Will Blow», skrive saman med Gorham, som Lynott forklarte handla om ein mann som oppdaga affæren til partnaren, og bad henne forlata han før han vart valdeleg. «Så det er kontrollert sinne,» sa han.[2] Den siste songen på side éin, «Leave This Town», var påverka av ZZ Top. Då han høyrde Gorham spela riffet, sa Lynott seinare: «Omgåande stal eg ZZ Top for alt dei var verd.»[3]
Side to opna med «Hollywood (Down on Your Luck)», som vart gitt ut som den einaste singelen frå albumet i 1982. mars etter at albumet vart gitt ut. Den nådde 53. plassenen, same plassering som «Trouble Boys» nokre månader tidlegare.[8] Tsangarides sa at dei alle sleit med å finna ein singel å gi ut frå albumet, «men eg trur me følte at »Hollywood« var den næraste.»[3] Den blir følgd av «No-One Told Him», ein av berre to songar skrivne eine og åleine av Lynott. Nokre medlemmer av bandet uttrykte reservasjonar om Lynott/White-samarbeidet «Fats», om Fats Waller og noko ala stilen til Wallers. Gorham sa: «Eg hugsar at 'Fats' gjekk ned på bandet og tenkte: 'Whoa, kva var det?'»[5] Wharton la til: «Sjølv om eg fekk gjera ein pianosolo, syntest eg 'Fats' bomma. Det gjorde òg 'Mexican Blood' og ein eller to andre.»[5] Downey likte likevel Western-temaet i «Mexican Blood»: «Eg speler nokre timbales så vel som marimba på 'Mexican Blood'. Bra song, eg likte den.»[2] Albumet blir avslutta med «It's Getting Dangerous», ein av dei første ideane Lynott tok med seg til øktene på Compass Point i januar, med ein tekst som skildra vener som glir frå kvarandre. Tsangarides uttalte: «Det er ein av favorittlåtane mine som eg framleis høyrer på den dag i dag.»[3]
Plateomslag[endre | endre wikiteksten]
Den faste Thin Lizzy-designeren Jim Fitzpatrick var opphavleg engasjert til å designa plateomslaget, og teikna ei apokalyptisk scene som ein førebels idé medan albumtittelen vart skrive inn som Angel of Death.[5] Då tittelen vart Renegade, teikna Fitzpatrick grove utkast til eit omslag med Lynott på ein etterlysingsplakat som minte om Det ville vesten, noko Lynott likte.[3] Phonogram / Vertigo var likevel ikkje villige til å finansiera ein ekstern artist, og det endelege omslaget vart fotografert av Graham Hughes, ein fetter av Roger Daltrey. Ein idé var å visa bandet på eit mørkt fjell med ein raud himmel i bakgrunnen,[5] men den endelege versjonen viste ein arm som vifta med eit djupraudt flagg med ei gul femtakka stjerne på. Ved utgivinga skunda Lynott seg å imøtegå eventuelle spørsmål om kommunistiske sympatiar. «Det er ikkje meint å vera eit kommunistflagg,» sa han, «sjølv om det ser ut som eit... ingenting å gjera med Nord-Vietnam eller noko som helst.»[2] Den raude fargen var inspirert av at Lynott såg fargen på ei eske Dunhill-sigarettar som tilhøyrde medprodusenten Tsangarides,[4] sjølv om Lynott på den tida hevda at dei var hans eigne.[2]
Baksida av omslaget viste Hughes sitt portrett av fire av bandmedlemmene, medan Wharton var utelaten. Plateselskapet hevda at layouten på baksida av omslaget dikterte at det berre var plass til fire bilete, noko som gjorde Wharton sint: «Det var ei forferdeleg unnskyldning, og det såra meg veldig,» sa han.[5] Ein annan indikasjon var at plateselskapet ikkje var klar over at Wharton på dette tidspunktet var ein fullverdig medlem av bandet.[2] Lynott var på den tida oppteke av å dempa alle påstandar om at gruppa gjekk i oppløysing.[4]
Mottaking[endre | endre wikiteksten]
| Meldingar | |
|---|---|
| Karakter | |
| Kjelde | Karakter |
| AllMusic |   [9] |
| Collector's Guide to Heavy Metal | 10/10[10] |
| Rolling Stone | [11] |
Greg Prato frå AllMusic hevda at Renegade er det dårlegaste albumet til Thin Lizzy, med «openberre poptilhugar og ein produksjon som liknar for mykje på britiske heavy metal-band frå tidleg 80-tal», og skulda på at Snowy White ikkje passa inn i gruppa, den «flate vokalen» til Lynott og narkotikaproblema til bandet. Prato nemnde «The Pressure Will Blow», «Leave This Town» og «Hollywood (Down on Your Luck)» som dei betre songane på albumet.[9] David Fricke uttalte i meldinga si for Rolling Stone at han var skuffa over prestasjonane til Lynott som songar og låtskrivar på albumet, og skreiv at «berre det medrivande refrenget i 'Hollywood (Down on Your Luck)' og den gripande kjensla av tap i 'It's Getting Dangerous' indikerer den kjenslevare, men likevel hymniske skrivinga og den smarte hardrocken som vanlegvis skil Thin Lizzy frå dumskallar».[11] Tvert imot rosa den kanadiske journalisten Martin Popoff albumet for den suverene produksjonen og den profesjonelle toppmoderne lyden, og kalla Renegade «eit absolutt meisterverk av djupt sjelfull og rikt teksturert hardrock», viss «fylde og modnad har ein tendens til å dukka opp berre når han blir spelt fleire gonger».[10]
Med-produsent Chris Tsangarides sa seinare: «Når eg høyrer Renegade-albumet no, forstår eg det... Eg trur det kanskje var føre si tid. Det var rett og slett for mangfaldig til at folk kunne akseptera det då det først vart gitt ut. Viss du høyrer på det no, vil du leggja merke til at ingen song på det er lik ein annan.»[3]
Innhald[endre | endre wikiteksten]
| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Lengd |
|---|---|---|---|
| 1. | «Angel of Death» | Phil Lynott, Darren Wharton | 6:18 |
| 2. | «Renegade» | Lynott, Snowy White | 6:08 |
| 3. | «The Pressure Will Blow» | Scott Gorham, Lynott | 3:46 |
| 4. | «Leave This Town» | Gorham, Lynott | 3:49 |
| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Lengd |
|---|---|---|---|
| 5. | «Hollywood (Down on Your Luck)» | Gorham, Lynott | 4:09 |
| 6. | «No One Told Him» | Lynott | 3:36 |
| 7. | «Fats» | Lynott, White | 4:02 |
| 8. | «Mexican Blood» | Lynott | 3:40 |
| 9. | «It's Getting Dangerous» | Gorham, Lynott | 5:30 |
Ei ommastra og utvida utgåve av Renegade vart gitt ut 23. september 2013 og inkluderer fem bonusspor:
| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Lengd |
|---|---|---|---|
| 10. | «Trouble Boys» | Billy Bremner | 3:32 |
| 11. | «Memory Pain» | Percy Mayfield | 4:44 |
| 12. | «Hollywood (Down on Your Luck)» (utvida versjon) | Gorham, Lynott | 6:16 |
| 13. | «Renegade» (redigert versjon) | Lynott, White | 5:25 |
| 14. | «Hollywood (Down on Your Luck)» (7"-promo) | Gorham, Lynott | 3:18 |
Singlar[endre | endre wikiteksten]
- «Trouble Boys» / «Memory Pain» - 31. juli 1981
- «Hollywood» / «The Pressure Will Blow» - 31. juli 1981.
- Ein biletplate-singel vart òg gitt ut.
- I Nederland var B-sida «Mexican Blood». I Canada var B-sida Phil Lynotts sololåt «Girls».
Medverkande[endre | endre wikiteksten]
Thin Lizzy[endre | endre wikiteksten]
- Phil Lynott – bassgitar, vokal
- Scott Gorham – gitar, korvokal
- Snowy White – gitar, korvokal
- Darren Wharton – klaverinstrument, orgel, Minimoog, korvokal
- Brian Downey – trommer, perkusjon
Produksjon[endre | endre wikiteksten]
- Chris Tsangarides – produsent, lydteknikar
- Kit Woolven, Andrew Warwick – lydteknikarar
- Ian Cooper – mastering i Townhouse Studios, London
Salslister[endre | endre wikiteksten]
Album[endre | endre wikiteksten]
|
Singlar[endre | endre wikiteksten]Trouble Boys
|
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Denne artikkelen bygger på «Renegade (Thin Lizzy album)» frå Wikipedia på engelsk, den 26. april 2023.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ Strong, Martin Charles (1995). The Great Rock Diskografi. s. 829. ISBN 9780862415419.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Popoff, Martin (2012). It's Getting Dangerous: Thin Lizzy 81-12. Power Chord Press. s. 7–28. ISBN 978-0-9811057-6-5.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 Byrne, Alan (2015). Are You Ready? Thin Lizzy: Album by Album. Soundcheck Books. s. 182–197. ISBN 978-0-9929480-8-5.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Byrne, Alan (2004). Thin Lizzy: Soldiers of Fortune. Firefly Publishing. s. 134–139. ISBN 0 946719 57 8.
- ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 Putterford, Mark (1994). Philip Lynott: The Rocker. Castle Communications. s. 221–223. ISBN 1-898141-50-9.
- ↑ Popoff, Martin (2012). We Will Be Strong: Thin Lizzy 76-81. Power Chord Press. s. 244. ISBN 978-0-9811057-7-2.
- ↑ Thomson, Graeme (2016). Cowboy Song: The Authorised Biography of Philip Lynott. Constable. s. 292–293. ISBN 978-1-47212-104-2.
- ↑ Brooks, Ken (2000). Phil Lynott & Thin Lizzy: Rockin' Vagabond. Agenda Limited. s. 103–104. ISBN 1 899882 21 9.
- ↑ 9,0 9,1 Prato, Greg. «Renegade review». AllMusic. Rovi Corporation. Henta 3. juli 2013.
- ↑ 10,0 10,1 Popoff, Martin (1. november 2005). The Collector's Guide to Heavy Metal: Volume 2: The Eighties. Burlington, Ontario, Canada: Collector's Guide Publishing. s. 354. ISBN 978-1-894959-31-5.
- ↑ 11,0 11,1 Fricke, David (15. april 1982). «Album Reviews: Thin Lizzy - Renegade». Rolling Stone. Arkivert frå originalen 18. mai 2007. Henta 26. april 2023.
- ↑ "Top RPM Albums: Nummer 0471". RPM. Library and Archives Canada. Retrieved 23. april 2023.
- ↑ Pennanen, Timo (2006). Sisältää hitin – levyt ja esittäjät Suomen musiikkilistoilla vuodesta 1972 (på finsk) (1st utg.). Helsinki: Kustannusosakeyhtiö Otava. ISBN 978-951-1-21053-5.
- ↑ "Thin Lizzy – Renegade". Swedishcharts.com. Hung Medien.
- ↑ "Thin Lizzy | Artist | Official Charts". Den britiske albumlista. The Official Charts Company.
- ↑ "Thin Lizzy Album & Song Chart History" Billboard 200 for Thin Lizzy. Prometheus Global Media. Henta 23. april 2023.
- ↑ "The Irish Charts – Search Results – Trouble Boys". Irish Singles Chart.
- ↑ "Archive Chart" UK Singles Chart. Official Charts Company.
- ↑ "Archive Chart" UK Singles Chart. Official Charts Company.
- ↑ 20,0 20,1 "Thin Lizzy Chart History (Mainstream Rock)". Billboard. Retrieved 23. april 2023.
