Philip Warren Anderson

Philip Warren Anderson
Fødd	13. desember 1923 (99 år) Indianapolis
Død	29. mars 2020 Princeton
Nasjonalitet	USA
Område	fysikk
Yrke	fysikar, universitetslærar, teoretisk fysikar, skribent
Institusjonar	Princeton University Santa Fe Institute University of Cambridge Bell Labs
Alma mater	Harvard University United States Naval Research Laboratory
Doktorgradsrettleiar	John Hasbrouck van Vleck
Medlem	Royal Society Accademia Nazionale dei Lincei National Academy of Sciences American Academy of Arts and Sciences Det russiske vitskapsakademiet Indias nasjonale vitenskapsakademi American Physical Society

Philip Warren Anderson (fødd 13. desember 1923 ) er ein amerikansk fysikar. Han vart utdanna ved Harvard, og var elev av John van Vleck. Anderson var professor ved Cambridge University i London frå 1967 til 1975 og assisterande direktør ved Bell Telephone Laboratories i New Jersey i 1975-1976 og frå 1976 konsultativ direktør same stad. Frå 1975 var han professor ved Princeton University.

Anderson vidareutvikla van Vleck sine idear og forklarte korleis lokale magnetiske moment kan opptre i metall som i rein form er umagnetiske, til dømes kopar og sølv. Han har òg levert vesentlege bidrag til kunnskapen om uordna system.

I 1977 fekk han Nobelprisen i fysikk saman med Nevill Francis Mott frå Storbritannia og John H. van Vleck frå USA «for det grunnleggande teoretiske arbeidet deira med elektronisk struktur i magnetiske og uordna system».

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Philip Warren Anderson» frå Wikipedia på bokmål, den 22. februar 2012.
• Philip Warren Anderson (14. februar 2009). I Store norske leksikon. Henta 4. november 2013.